Bidaiosteko betebeharrak amaituak genituen jada. Arropatako erabili-usainak leungarriariarenari utzi zion hariartean aspaldian okupatua zuen lekua, Paddy´s azoka eroko eskeintzek uxatuak zituzten azkenaldiko hozkailuko durundi-hots isilak, eta gelak, ospitaleko egongela itxura zuri(egi)a galdu zuen. Dena (gu barne) bere (ez)berezko lekura itzuli zen.
Gure patiora bueltan bi segunduz malenkonia kutsua izan zuen kafe sarigarri hura amaitu orduko jaso genuen Micaelaren esamesa: "Hey! Qtal en NZ? Hoy hay una fiesta en un warehouse y creo que puede estar muy bien. Os apuntaís?". 'Housepartyak', 'Gure Txokoko igandeak', 'ostadar koloreko pubetako giroa', 'Halloween'... Gure zerrendan ez zen 'Warehouse Party' terminoa ageri; eta zergatik ez ba?
Newtowngo Court Housen elkartu ginen larunbateko 9.00pm aldera. Beranduenez askari garaian terrazako mahai baten gainean VB, Cooper´s, Tooheys edo beste garagardo batez betetako jarra bat jarri ezean oso zaila da inon eseri ahal izatea, eta ez genuen zorterik izan.
Maialen eta biok izan ginen iristen lehenak, baina lehenengo burbuilen bizitasuna eztarrian sentitu orduko han ageri zen gure lagun australiarra bere ohiko irriparreaz.
Bapatean, bere atzeko ilunpetik gizonezko batek egin zuen jauzi hango farolak argitzen zuen eremura. Gure lagunarekin etorri arren, ez genuen ezagutzen; ez genuen hari buruz sekula ezer entzun... Baina gugana heldu eta beren edari bila abiatu orduko aurkeztu zigun: "Este es Javi 'el Chamán', de México. Que quieres beber, Javi?". "Ahorita no quiero beber mucho. Es que durante estos cuatro días he hecho mucho ejerzizio tanto con la mente tanto con el cuerpo...". Capoeira egiten ibili omen zen brasildik etorritako 'maestro' horietako batekin, eta egun hauei buruz hitz egiten ari zitzaigun bitartean bere itxura fisikoak esandakoari egin nion men: koleta beltzaren korapiloan luma pare bat, ezkerreko belarritakoan beste bat, begi erne-erneak... "Hau da hau pieza ekarri diguna!" pentsatu nuen.
Oso azkarrak izan ziren ondorengo 30 minutuak. Garagardoa edaten genuen bitartean gure lagun berria ezagutu genuen, (betiko) Javi madrildarra iritsi zen eta Micaelak partyko helbidea jaso zuen SMS bidez...
"Los DJs montan toda la fiesta, y hasta el último momento nadie sabe el almacén donde se celebrará; para que no se entere la poli...". "Bueno camaradas, son las 9.30pm, les propongo que vayamos al bottleshop, compremos unas cervezas y a la party!".
Bidean bi italiar jaso eta bi taxitan Rosebery auzoko industrigune batean agertu ginen. Berehala ohartu nintzen alkohola, droga eta adar kontuez bestelako errebeldia mota bat ere existitzen dela Australian. Lehenengo aldiz, desobedientzia zibil ikutu bat antzeman nion herrialde honi.
Industrigune abandonatu gris ilun hartan oinez gindoazela punk eta hippy itxurako hainbat gazte gurutzatu genuen. Lepoa moztutako Santa Claus batzuk jarria zituzten lurrean. Bapatean, burua jaso eta bapatean gazte andana ikusi nuen baranda baten bestaldean... Eta han sartu ginen.
Adreilu, sare, txarrantxa eta sprayez hornitutako festa bat zen; malabarista eta DJak protagonistak. Porlanezko enparantza hartan koadrila bakoitza bere erara eta denak guztien erara zebiltzan; norbera bere edariekin. Han ez zegoen 'segurata', barman eta agintaririk. Imaginatu Zumaiako Torreaga hustu zenean festa bat antolatu eta denak dantzan...
Enparantza haren lau izkinatan pabiloi bana zegoen; mundu bana bakoitzean. Nahi gabe murgildu ginen neumatiko artean ezkutatuta zeuden foku koloretsuen, graffitien eta musika technoaren planeta ilun haietako batean... (bai, gustukoen dugun musika izan ez arren)
Bapatean hango harmonia desmadratua apurtu zuen argitxo zuri bat somatu nuen; besteak baino intentsitate baxuagokoa. Donald ahatearen moduko txapela zeraman polizia bat zen 'osti txarreko' aurpegiarekin. Hau eta bere atzetik sartu ziren beste alkondara urdindunak zuzenean hango DJarengana joan ziren. "Es que ésto suele ser obra de ellos. Lo organizan todo, lo decoran, meten todos los aparatos, avisan a la gente del lugar donde se celebrará la party, pinchan la música y cuando viene la polizia se comen el marrón", argitu zigun Chamanak. "Gurean ez dizkiat honelako DJ asko ezagutu..." pentsatu nuen.
Han ordea, ez zen ke-hodeirik ere mugitu. Pistola ordez erakutsi zituzten linternek ez zuten irudi agresiboa ematen nonbait! Jendeak oihu egiten zien guztien aurrean antolatzaileekin hitz egiten ziharduten bitartean, eta hauek ezin zuten lotsa aurpegia ezkutatu. "Éstos vienen a buenas, hablan y se van. Luego llegarán otros, más serios. Y ya al final...". Eta hala izan zen. Hamar minutuan polizia gaixoak desagertuak ziren, eta noski, progresiboki musikaren bolumena igotzen joan zen...
Handik ordu pare batera; 2.00am baino beranduago jada, jendeari ezegonkortasuna antzematen hasi ginen. Bizioak gordetzen hasi ziren batzuk; hezkutatzen besteak... Eromen haren erdian gure gelatik atera ginen gertatzen zenaz jabetu ahal izateko. Handik sarbidera begiratu eta inaurri erraldoi ilara bat ikusi genuen; gure Ertzaintza "sinpatikoen" hantza handiagoko patruila batzuk zuzen festaren erdira. "Si tienen mucho dinero de sobra para pagar multas y no les importa rezibir unos porrazos, quedense. Pero yo que ustedes saldría conmigo..." zioen Chamanak.
Gu eta beste ehundaka gazte beraien ondotik irten ginen handik. Ez zuten istilurik nahi; "segurtasuna" eta "ongizate orokorraren izenean" hura hutsik geratzea besterik ez.
Azkenean gehienok kanpoan geunden poliziari txistuka, DJak poliziarekin hitz egiten, gutxi batzuk oraindik saltoka, bat ala beste galduta... Handik urruntzen ginen heinean gaua itzalduz joan zen. Poliziaren hirugarren fasea iritsi berria zen bestelako txakur eta guzti, eta guk taxi bat hartu eta asteburu hartan bere azken taupadak ematen zituen pub "alternatibo" baterako bidea hartu genuen...
Posts
No comments:
Post a Comment